ΑΝΑΙΡΕΣΙΣ ΚΑΙ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΝΕΟΕΙΚΟΝΟΜΑΧΙΚΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ "ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΕΣ ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΕΙΣ" ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ

Παράρτημα

Ἐσχάτως ἔπεσεν εἰς τάς χείρας μας ἕνα βιβλιάριον ἐπονομαζόμενον ΄΄Ἡ Εἰκών τῆς Ἁγίας Τριάδος εἰς τήν Ὀρθοδοξίαν΄΄, συγγραφέν δῆθεν διά ψυχικήν ὠφέλειαν ὑπό τινός ἀρχιμ. Ἀκακίου ἐξ Εὐβοίας.

Ἐξ ἀρχῆς διεπιστώσαμεν ὅτι γέμει παρερμηνειῶν, παραποιήσεων, βιασμοῦ κειμένων, ἀλλά καί ἄλλων ἀνηκούστων βλασφημιῶν, ὅπως δι' αὐτῶν παρασύρει τούς ἀναγνώστας εἰς τήν νεοεικονομαχικήν πλάνην του. Εἰς αὐτό καταφέρεται βαναύσως ἐναντίον τῆς εἰκόνος τῆς Ἁγίας Τριάδος τῆς λεγομένης τοῦ Συνθρόνου, συκοφαντῶν αὐτήν ὡς αἱρετικήν καί δῆθεν δυτικῆς προελεύσεως! Θέλουμε νά πιστεύσωμεν, ὅτι ὁ προειρημένος Ἀρχιμανδρίτης, ὅταν ἔγραφε τό πόνημά του αὐτό εἶχε ἁγνά, ἄν καί πεπλανημένα ἐλατήρια μέ σκοπόν τήν ὠφέλειαν τῶν ἀναγνωστῶν. Ἡ πραγματικότητα ὅμως εἶναι διαφορετική, διότι πῶς ἄλλως ἠμποροῦμε νά ἐννοήσωμεν τοῦτο ἐφ΄ ὅσον εἰς τό πόνημά του ἐφαρμόζει μεθοδευμένα τήν παραχάραξιν τῶν κειμένων καί τήν παραποίησιν τῶν λόγων τῶν Πατέρων; Διά παράδειγμα εἰς τήν 4η σελίδα παραθέτει μεταφρασμένο χωρίον ἐκ τῆς 7ης πράξεως τῆς Ζ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, εἰς τό ὁποῖον προσθέτει αὐθαιρέτως μίαν ἰδικήν του λέξη, ὅπως δώσῃ τήν ἐντύπωσιν εἰς τόν ἀναγνώστη πώς ἡ ἀπόφασις εἶναι σύμφωνος μέ τάς ἀπόψεις του! Ἐνῷ τό ἀρχαῖον κείμενον λέγει τά ἑξῆς, «τῆς τε τοῦ κυρίου καί Θεοῦ καί σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ εἰκόνος καί τῆς ἀχράντου δεσποίνης ἡμῶν τῆς ἁγίας Θεοτόκου...», ὁ π. Ἀκάκιος προσθέτει εἰς τήν ἀρχήν τῆς φράσεως τήν λέξιν ΄΄μόνον΄΄, διά νά δείξῃ πώς μόνον αὐτές ἐπιτρέπουν οἱ Πατέρες τῆς Συνόδου νά ζωγραφίζωνται. Γράφει λοιπόν: «μόνον τήν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ, τῆς Παναγίας καί τῶν ἁγίων ζωγραφίζομεν». Αὐτό πού θά ἔπρεπε νά ἀνησυχῇ περισσότερον τόν προειρημένον ἱερομόναχον εἶναι τά ἐπιτίμια τῶν Πατέρων διά αὐτούς πού τολμοῦν νά ἀλλοιώνουν τά κείμενα τοῦ Εὐαγγελίου καί τῶν θεοφόρων Πατέρων καί κυρίως τῶν Ἱερῶν Συνόδων καί ὄχι ἡ ἐξεικόνισις τῆς ἁγίας Τριάδος. Εἰς ὅλον δέ τό πόνημά του παραθέτει κάποιες Πατερικές μαρτυρίες, πού θέλει νά τάς παρουσιάσῃ ψευδῶς, ὡς δῆθεν ἀναφερόμενες εἰς τόν Υἱόν ὡς Παλαιόν τῶν ἡμερῶν, συμφώνως μέ τήν περιγραφήν τοῦ ὁράματος τοῦ προφήτου Δανιήλ. Καί ἐνῷ κόπτεται διά τάς μαρτυρίας αὐτάς πώς ἀποδεικνύουν, ὅτι εἰς τό ὅραμα αὐτό ὁ Παλαιός τῶν ἡμερῶν εἶναι ὁ Χριστός, αὐτές τόν διαψεύδουν, καθώς ξεκάθαρα ἀναφέρονται πώς ὁ Υἱός εἶναι ὁ ἐπί νεφέλης καθήμενος ΄΄υἱός τοῦ ἀνθρώπου΄΄ πού κατευθύνεται πρός τόν Παλαιόν τῶν ἡμερῶν, δηλαδή τόν Πατέρα! Εἶναι δέ σκανδαλῶδες, ὅτι τάς ἀστόχους ἑρμηνείας πανηγυρικῶς ἐμφανίζει πώς συνηγοροῦν ὑπέρ του, τάς δέ ἐναργεῖς πού ἀναφέρουν ὀνομαστικῶς τόν Πατέρα ὡς Παλαιόν τῶν ἡμερῶν ἀποκρύπτει παντελῶς!!! Ψεύδεται μάλιστα ἀσυστόλως καί κατ΄ ἐπανάληψιν, ὅταν λέγει πώς ὅλοι οἱ Πατέρες ἀποδίδουν τόν χαρακτηρισμόν αὐτόν εἰς τόν Υἱόν, ἐνῷ αὐτό οὐδείς πράττει. Ἁμαρτάνει μάλιστα, διότι βάζει λόγια εἰς τό στόμα τῶν Πατέρων πού ποτέ δέν εἶπαν. Οἱ Πατέρες ὀνόμασαν πολλάκις τό Υἱόν ὡς Παλαιόν τῶν ἡμερῶν, ὄχι ὅμως εἰς τήν συγκεκριμένη περίπτωσιν τοῦ ὁράματος τοῦ Δανιήλ. Καί μόνον ἡ ἀποσιώπησις τῶν δεκάδων ἁγιοπατερικῶν μαρτυριῶν πού ὁμολογοῦν τήν συμβολικήν παρουσίαν τοῦ Θεοῦ Πατρός, δεικνύουν τήν πονηρίαν τοῦ ἀνδρός!  Τολμᾷ μάλιστα νά γράψῃ, πώς ἐάν «δεχθῶμεν ὅτι ὁ Προφήτης Δανιήλ ὄντως εἶδε τόν Ἄναρχον Πατέρα, τότε ἀναιροῦμεν τό Εὐαγγέλιον»! Δηλαδή κατ΄ αὐτόν ὅλοι οἱ Πατέρες πού εἶπαν, ὅτι ὁ Παλαιός τῶν ἡμερῶν εἰς τόν Δανιήλ ἦταν ὁ Πατέρας ἔχουν ἀναιρέσει τό Εὐαγγέλιον!!! Διά νά ἀποδείξωμεν ὅμως τήν ἀπάτην  τοῦ ἀνδρός, ἄς φέρομεν διά παράδειγμα κάποιους ἀπό τούς πολλούς ΄΄ἀναιρέτας΄΄ τοῦ Εὐαγγελίου, ὅπως τόν ἅγιον Ἱππόλυτον, ὁ ὁποῖος ἀποφαίνεται τά ἑξῆς: «Παλαιὸν μὲν οὖν ἡμερῶν οὐχ ἕτερον λέγει, ἀλλ'  ἢ τῶν ἁπάντων κύριον καὶ θεὸν καὶ δεσπότην τὸν καὶ αὐτοῦ τοῦ Χριστοῦ Πατέρα, τὸν παλαιοῦντα τὰς ἡμέρας, οὐκ αὐτὸν ὑπὸ χρόνων ἢ ἡμερῶν παλαιούμενον, περὶ οὗ ἀνωτέρω εἴρηται».^[1] Ἐπίσης καί τόν  ἅγιον Γρηγόριον τόν Παλαμᾶν πού λέγει: «...οὐκοῦν καί ἄνθρωπος ἐστιν ὁ αὐτός, ὡς εἶναι τόν τεχθησόμενον Θεόν ὁμοῦ καί ἄνθρωπον, υἱόν τε τοῦ ἀνθρώπου καί υἱόν τοῦ Θεοῦ παρά Θεοῦ καί Πατρός ὡς ἄνθρωπον τήν ἀδιάδοχον βασιλείαν λαμβάνοντα, ὡς εἶδεν καί προανεκήρυξεν ὁ Δανιήλ,...».^[2]

Χαρακτηριστική εἶναι καί ἡ ἀναφορά τοῦ ἁγίου Κυρίλλου Ἀλεξανδρείας πού πραγματικά κατασυντρίβει τά ἀπύλωτα καί βλάσφημα στόματα τῶν νεοεικονομάχων:

«{ΠΑΛΛ.} Τὸ ποῖον τί φής;

{ΚΥΡ.} Τεθέαται μὲν γὰρ, ὡς ἐν ἡλικίᾳ τῇ πρεσβυ-

τικῇ τὸν Πατέρα, λευκῇ μὲν πολιᾷ  κατεστεμμένον,

ἐνδύμασι δὲ τοῖς ἐν εἴδει χιόνος ἐκπρεπῆ, ἔφη δὲ

ὅτι «Καὶ βίβλοι ἀνεῴχθησαν, καὶ κριτήριον ἐκάθισε,

καὶ εἶδον. Καὶ ἰδοὺ μετὰ τῶν νεφελῶν τοῦ οὐρανοῦ

ὡς Υἱὸς ἀνθρώπου ἐρχόμενος, καὶ ἕως τοῦ Παλαιοῦ

τῶν ἡμερῶν ἔφθασε, καὶ ἐνώπιον αὐτοῦ προσηνέχθη·

καὶ αὐτῷ ἐδόθη ἡ ἀρχὴ, καὶ ἡ τιμὴ καὶ ἡ βασιλεία».^[3]

 Ἄς γνωρίζωμεν, ὅτι ὁ χαρακτηρισμός αὐτός (Παλαιός τῶν ἡμερῶν) ἀποδίδεται καί εἰς τά τρία Πρόσωπα τῆς ἁγίας Τριάδος καί ὄχι μόνον εἰς τόν Υἱόν, ὅπως μονομερῶς μέ πονηρίαν θέλουν νά μᾶς τόν ἐμφανίζουν οἱ ἀθεολόγητοι νεοεικονομάχοι.  Εἰς ὅλον τό πόνημά του ὁ π. Ἀκάκιος κόπτεται πώς μόνον ἡ εἰκόνα τῆς Φιλοξενίας τοῦ Ἀβραάμ εἶναι αὐτή πού παριστάνει ὀρθοδόξως τήν ἁγίαν Τριάδα, ἔχων μάρτυρα τήν παλαιότητά της καί τήν ἁγιογραφικήν ἀναφοράν. Εἶναι σχῆμα ὀξύμωρον αὐτό πού συμβαίνει μέ τούς νεοεικονομάχους· ἐνῷ ἀρνοῦνται τήν συμβολικήν ἀνθρωπομορφική παράστασιν τοῦ Θεοῦ Πατρός εἰς τήν εἰκόνα τοῦ ΄΄Συνθρόνου΄΄, ἐπειδή δῆθεν παριστάνει  τήν θείαν φύσιν Αὐτοῦ, ἐν τούτοις ἀποδέχονται τήν ἀνθρωπομορφικήν παράστασιν εἰς τήν εἰκόνα τῆς Φιλοξενίας! Διατί ἠμποροῦμε νά ζωγραφίζωμεν τόν Πατέρα ὡς Ἄγγελον καί ὄχι ἄλλως; Διατί ἐκεῖ ἐπιτρέπεται ὁ ἀνθρωπομορφισμός καί ἀλλοῦ ὄχι; Διατί ἡ μία δῆθεν μερίζει τήν μίαν ἀμέριστον οὐσίαν τοῦ Θεοῦ εἰς τρία, λόγῳ τῶν τριῶν ζωγραφουμένων μορφῶν καί ὄχι εἰς αὐτήν τῆς Φιλοξενίας, ὅπου καί ἐκεῖ ὁ τριαδικός Θεός ἐμφανίζεται μέ τήν μορφήν τριῶν προσώπων; Δυστυχῶς τά ἐπιχειρήματά τους ἐκτός ἀπό βλάσφημα εἶναι καί γελοῖα...  Οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας ὅταν ἤθελαν νά ἀναφερθοῦν εἰς τό μυστήριον τῆς ἁγίας Τριάδος ἔπαιρναν παραδείγματα ἀπό τήν κτίσιν διά νά ἐννοήσωμεν ἔστω καί ἀμυδρῶς κάτι περί Αὐτῆς· τά συνηθέστερα τῶν παραδειγμάτων ἦταν αὐτό τῶν τριῶν ἀνθρώπων ἤ τῶν τριῶν ἡλίων. Μήπως καί αὐτοί διχοτομούσαν τήν Θείαν φύσιν;   Δυστυχῶς δέν ἤσασταν ἐκεῖ διά νά τούς ὑποδείξετε τό ὀρθόν! 

Ἀλήθεια, διατί ἡ Ζ΄ Οἰκουμενική Σύνοδος δέν κάνει οὐδεμίαν ἀναφοράν εἰς τήν ὕπαρξιν τῆς εἰκόνος τῆς Φιλοξενίας τοῦ Ἀβραάμ;

Ἡ εἰκόνα τῆς ἁγίας Τριάδος ἀγαπητέ πάτερ, ὄχι μόνον δέν διδάσκει τό Φιλιόκβε, ὅπως τήν κατασυκοφαντεῖς, ἀλλά ἀκριβῶς τό ἀντίθετον, δι΄ αὐτό καί ὁ πατριάρχης Ἱεροσολύμων Δοσίθεος ὁ ἐπονομαζόμενος παπομάστιξ, εἰς τόν Τόμον Καταλλαγῆς, προτρέπει τούς Παπικούς νά πάρουν παράδειγμα ἀπό τήν εἰκόνα αὐτήν καί νά ἀποβάλουν τό Φιλιόκβε ἀπό τό Σύμβολον τῆς Πίστεως.

Τελείως παραπλανητική εἶναι καί ἡ ἑρμηνεία πού παραθέτει ἀπό τό Εὐαγγέλιον τοῦ Ἰωάννου, τό ὁποῖον λέγει περί τοῦ Θεοῦ πώς· «οὔτε φωνήν αὐτοῦ ἠκούσατε πώποτε, οὔτε εἶδος αὐτοῦ ἑωράκατε». Εἰς τόν σχολιασμόν του ἀναφέρει πώς ὅταν λέγομεν πώς εἴδαμε καί ἠκούσαμεν τόν Πατέρα διαψεύδομεν κατ΄ οὐσίαν τόν Χριστόν πού εἶπε τά προηγούμενα λόγια. Μᾶλλον ὁ ἴδιος ὁ π. Ἀκάκιος διαψεύδει τόν Χριστόν, ἀλλά καί διαστρεβλώνει τά λόγια Του, διότι ὁ Κύριος ρητῶς μᾶς εἶπεν ὅτι· «λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι οἱ ἄγγελοι αὐτῶν ἐν οὐρανοῖς διὰ παντὸς βλέπουσι τὸ πρόσωπον τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς»^[4]. Καί ἀλλοῦ ὁ Εὐαγγελιστής Ματθαῖος περιγράφοντας τήν Βάπτισιν τοῦ Κυρίου μας, ἀναφέρει πώς ἠκούσθη ἡ φωνή τοῦ Θεοῦ Πατρός ἀπό τόν οὐρανόν λέγουσα, «καὶ ἰδοὺ φωνὴ ἐκ τῶν οὐρανῶν λέγουσα· οὗτός ἐστιν ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν ᾧ εὐδόκησα».^[5] Τήν φωνήν αὐτήν τήν ἤκουσαν πάντες οἱ παρευρισκόμενοι!!! Τά λόγια τοῦ Χριστοῦ ἔχουν ἄλλη σημασίαν καί ὄχι αὐτήν πού θέλει νά μᾶς παρουσιάσῃ στρεβλῶς ὁ π. Ἀκάκιος. Οἱ θεοφόροι Πατέρες τῆς Ζ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου μᾶς δίδουν τήν ὀρθόδοξον ἑρμηνείαν: «Τό δέ∙ οὔτε φωνήν αὐτοῦ ἀκηκόατε, οὔτε εἶδος αὐτοῦ ἑωράκατε∙ ἐπί τῆς Θείας Οὐσίας»^[6] καί ὄχι ἐπί τῆς συμβολικῆς παρουσίας Του. Τήν ἰδίαν ἀσφαλῶς σημασίαν κατά τούς Πατέρας ἔχει καί τό σχετικόν χωρίον «Θεόν οὐδείς ἑώρακεν πώποτε».^[7]

Εἰς ὅλον τό πόνημά του ὁ π. Ἀκάκιος ἐπικαλεῖται συνεχῶς, ὡσάν συνήγορον εἰς τάς πλάνας του τόν ἅγιον Ἰωάννην τόν Δαμασκηνόν, ἀλλοιώνοντας ὅμως τελείως τά λεγόμενά του περί τῆς συμβολικῆς ἐμφανίσεως τοῦ Πατρός εἰς τά ὁράματα τῶν Προφητῶν, παρουσιάζοντας αὐτόν ὡς ἀρνητήν τοιούτων ἐμφανειῶν. Παραθέτει μάλιστα ἄφθονα ἀποσπάσματα ἀπό τά ἔργα του, τῶν ὁποίων βαναύσως τό νόημα διαστρέφει!  Ὁ ἴδιος ὁ Ἅγιος ὅμως εἶναι σαφέστατος καί ἐπιβεβαιώνει πρός καταισχύνην ὅλων αὐτῶν τῶν νεοεικονομάχων, ὅτι ὁ Θεός Πατέρας πράγματι ἐμφανιζόταν  εἰς τά ὁράματα τῶν Προφητῶν. Γράφει λοιπόν τά ἑξῆς: «τὰς τρεῖς ὑποστάσεις τῆς θεότητος μυστικῶς ἐμφαίνοντος καὶ τὴν μίαν κυριότητα καὶ φύσιν. Αὐτὸς μὲν γὰρ ὁ Ἡσαΐας τὸν θεὸν καὶ πατέρα ἔφη ἑωρακέναι, ὁ θεολόγος δὲ Ἰωάννης τὸν υἱὸν αὐτῷ ἔφη ἀποκεκαλύφθαι,  Παῦλος δὲ ὁ θεῖος ἀπόστολος τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον. Ἐντεῦθεν ἅπας ὁ τῶν ἁγίων πατέρων ἑσμὸς εἰς τὴν ἁγίαν τριάδα τοῦτον τὸν τρισάγιον ἐξειλήφασιν ὕμνον».^[8] Κατά τόν ἅγιον Δαμασκηνόν λοιπόν ἡ ἁγία Τριάς δέν ἐνεφανίσθη μόνον εἰς τόν Ἀβραάμ, ἀλλά καί εἰς τόν Ἡσαΐαν, τονίζων μάλιστα τήν τοῦ Πατρός ἐμφάνειαν! Ἐάν ὁ Ἅγιος ἦταν ὁμόφρων τῶν νεοεικονομάχων ἀσφαλῶς καί διαφορετικῶς θά ἀποφαινόταν. Οἱ ἀναφορές του δηλαδή εἰς τήν μή ἐξεικόνισιν τοῦ Θείου ἀφοροῦν ἀποκλειστικῶς τήν Θείαν φύσιν καί ὄχι τάς Συμβολικάς παραστάσεις.

Ἄλλωστε οἱ Πατέρες τῆς Ζ΄ Συνόδου μακαρίζουν αὐτούς πού ζωγραφίσουν τάς Συμβολικάς ἐξεικονίσεις πού ἀντλοῦνται μέσα ἀπό τά ὁράματα τῶν Προφητῶν. «Τῶν τάς προφητικάς ὁράσεις, ὡς αὐτό τό Θεῖον αὐτάς ἐσχημάτισεν καί διετύπου, εἰδότων καί ἀποδεχομένων καί πιστευόντων, ἅπερ ὁ τῶν προφητῶν χορός ἑωρακότες διηγήσαντο, καί τήν τῶν Ἀποστόλων καί εἰς Πατέρας διήκουσαν ἔγγραφον καί ἄγραφον παράδοσιν κρατυνόντων, καί διά τοῦτο εἰκονιζόντων τά Ἅγια καί τιμώντων, αἰωνία ἡ μνήμη».^[9]

Ἕνας ἄλλος Ἅγιος τοῦ ὁποίου ἡ διδασκαλία περί τῆς εἰκονογραφήσεως τῆς ἁγίας Τριάδος, ὑπό τῶν νεοεικονομάχων ἑκουσίως διαστρεβλώνεται εἶναι καί ὁ ἅγιος Νικόδημος. Εἶναι γνωστές οἱ ἀντινεοεικονομαχικές θέσεις τοῦ Ἁγίου, ὁ ὁποῖος τάσσεται μέ ζῆλον ὑπέρ τῆς εἰκόνας αὐτῆς·  οἱ νεοεικονομάχοι ὅμως μή δυνάμενοι νά ἀμφισβητήσουν κατά πρόσωπον τόν ἴδιον, ἀμφισβητοῦν τήν γνησιότητα τῶν γραφομένων του, ὡς δῆθεν ἀλλοιωμένα ἀπό τούς δυτικούς! Δυστυχῶς ὅμως δι΄ αὐτούς τά γραφόμενα εἰς τό Ἱερόν Πηδάλιον εἶναι Συνοδικῶς ἐγκεκριμένα ἀπό τήν Μεγάλην τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίαν, ἡ ὁποία μέ ἀπόφασιν τοῦ πατριάρχου Νεοφύτου βεβαιοῖ, ὅτι εἰς τήν βίβλον αὐτήν δέν ὑπάρχει τίποτα τό ἐναντίον. Οἱ δέ προσθῆκες καί ἀλλοιώσεις  ὅπως μαρτυρεῖ ὁ ἴδιος ὁ Πατριάρχης Νεόφυτος δέν ἔγιναν ἀπό τούς δυτικούς, ὅπως ψευδῶς διατείνονται οἱ νεοεικονομάχοι, ἀλλά ἀπό τόν ἐπιστάτην τῆς ἐκδόσεως τοῦ βιβλίου Θεοδωρήτου ἐξ Ἰωαννίνων. Ὁ Πατριάρχης ἀκόμη ἐπισημαίνει συγκεκριμένως ὄχι μόνον τάς ἀλλοιώσεις πού ἔγιναν εἰς τό βιβλίον, ἀλλά καί τάς σελίδας πού εὑρίσκετο ἡ κάθε μία! Ἐκ τούτου δέν ὑπάρχει οὐδεμία περίπτωσις νά  παρεισέφρησε κάτι τό νόθον πρός τήν πίστιν. Πάντα λοιπόν τά ὑπό τῶν νεοεικονομάχων λεγόμενα περί τῆς γνησιότητος τῶν λεγομένων ὑπό τοῦ Ἁγίου μας εἶναι φαντασιώδη καί ἑκούσια ψεύδη, πρός παραπλάνησιν τῶν ἁπλοϊκῶν καί ἀπαιδεύτων πιστῶν. Ἡ ἐπιστολή τοῦ Πατριάρχου ὑπάρχει εἰς τήν ἀρχήν τοῦ Ἱεροῦ Πηδαλίου, καί ἐγράφη ἐνῷ ὁ Ἅγιος Νικόδημος ἦταν ἀκόμη εἰς τήν ζωήν, ἄρα εἶχε γνῶσιν αὐτῆς. Ἐπίσης τό νοθευμένο Πηδάλιον ἐδόθη ὑπό τῆς Συνόδου εἰς πεπαιδευμένους πρός ἐνδελεχῆ ἐξέτασιν διά τήν εὕρεσιν λαθῶν. Τά λεγόμενα ὅμως περί τῶν ἱερῶν εἰκόνων τοῦ Ἁγίου εἰς τήν ὑποσημείωσιν τῆς 320 σελίδος παρέμειναν ὡς ἦταν, καθώς θεωρήθησαν ὁμόφρονα μέ τήν καθολικήν πίστιν τῆς Ἐκκλησίας εἰς ἀντίθεσιν μέ τά ἐμβόλιμα πού ἐξωβελίσθησαν.

  Ὀλίγη ἐντροπή λοιπόν, πάψτε νά ὁδηγῆτε τούς χριστιανούς εἰς τήν ἀπώλειαν διαστρέφοντας οὕτω βαναύσως τήν ἀλήθειαν!

---

[1] Hippolytus,  Commentarium in Danielem, Book 4, chapter 11, section 2.

[2] Γρηγορίου Παλαμᾶ, ὁμιλ., ΙΔ΄ 9, 390.

[3] Cyrillus Theol., De adoratione et cultu in spiritu et veritate
Volume 68, page 313, line 20

[4] Ματθ. 18,  10.

[5] Αὐτόθι, 3,  17.

[6] Πρακτικά Οἰκ. Συνόδων,  τόμ.  3ος,  σελ. 847.

[7] Ἰωάν.  1,  18.

[8] Πρός Ἰακωβίτην Ἐπίσκοπον,  85.7.

[9] «Δογματικά καί Συμβολικά Μνημεῖα...», Ἰ. Καρμίρη, Ἀθῆναι 1960, Τόμ.