Κοινωνία ἀπό τό αἱρετικόν ποτήριον
Κάποιοι σήμερα προσπερνοῦν αὐτά τά θέματα παριστάνοντας τόν ἀδιάφορον· διά τόν Ἅγιον ὅμως εἶχαν ζωτικήν σημασίαν, διότι ἡ μετοχή εἰς αὐτά τά μυστήρια ἐγκυμονοῦσαν πνευματικόν θάνατον διά τόν πιστόν χριστιανόν, ἀφοῦ ἡ μετάληψίς τους ἐπέφερε μολυσμόν καί ἐξομοίωσιν μέ τόν αἱρετικόν λειτουργόν πού τά μετέδιδε. ''Διατί καμμιά ἐπικοινωνία (μᾶς λέει ὁ Ἅγιος), δέν ὑπάρχει τοῦ φωτός πρός τό σκότος. Οὔτε μέ τήν μερίδα τῶν ὀρθοδόξων νά κατατάσσεται αὐτός πού δέν κοινωνεῖ μέ τήν ὀρθοδοξίαν ἀκόμα καί τήν τελευταίαν ὥραν. Ὅπου θά βρεθῇ, ἐκεῖ καί θά κριθῇ, καί ὅποιο ἐφόδιον ἔλαβε διά τήν αἰώνιαν ζωήν, μέ αὐτό καί θά συναριθμηθῇ''[1]. Μέ ἁπλά λόγια: Αὐτός πού κοινωνεῖ ἀπό τό ποτήριον τοῦ ''πατριάρχου'' Βαρθολομαίου, γίνεται ὅμοιος μέ αὐτόν κατά πάντα, ἔστω καί ἄν διατείνεται ὅτι πιστεύει ὀρθοδόξως! Ἄν βρεθῇς εἰς τά τέλη σου νά κοινωνεῖς ἀπό αὐτόν, μέ αὐτόν θά σέ συναριθμήσῃ... φανταζόμαστε ποῦ!!!
Αὐτό ἀκριβῶς τονίζει καί εἰς ἄλλην ἐπιστολήν του ὁ Ἅγιος, λέγων: ''Ὅπως λοιπόν ὁ θεῖος ἄρτος ὅταν μετέχεται ἀπό τούς ὀρθοδόξους, κάνει ὅλους τούς μετόχους ἕνα σῶμα, ἔτσι λοιπόν καί ὁ αἱρετικός ἄρτος κάνει αὐτούς πού μετέχουν εἰς αὐτόν ἕνα σῶμα ἀντίθετο ἀπό τόν Χριστόν· καί ἄς κενολογῇ μάταια ὁ κενολόγος μέ φθηνές δικαιολογίες διά νά δικαιολογήσῃ τόν ἑαυτόν του''[2]. Ἡ κοινωνία λοιπόν τῶν αἱρετικῶν ἔχει τά ἀντίθετα ἀποτελέσματα ἀπό αὐτήν τῶν Ὀρθοδόξων, ἀφοῦ ἀντί νά σέ ἑνώσῃ μέ τό σῶμα καί τό αἷμα τοῦ Χριστοῦ, σέ ἑνώνει μέ τόν ἀντίδικον, τόν Διάβολον!!! Τί λοιπόν ἔχουν νά ἀπαντήσουν οἱ θιασῶτες τῆς ἐγκυρότητας τῶν οἰκουμενιστικῶν μυστηρίων; Πῶς εἶναι δυνατόν τά πλήρης ''χάριτος'' μυστήριά τους νά ὁδηγοῦν εἰς τά ἀντίθετα ἀποτελέσματα, ἔστω καί ἄν μετέχονται ἀπό εὐλαβεῖς πιστούς; Πῶς συνεχίζουν ἐπίσης, ἀκόμη καί μετά τήν ἀποτείχισίν τους, νά ἔχουν ἀκόμη εἰς τό ἁγιολόγιόν τους, πρόσωπα πού πέθαναν εἰς τήν κοινωνίαν τῶν οἰκουμενιστῶν, ὅπως, Παΐσιος[3], Πορφύριος κ.ἄ.;[4] Διατί δέν ἠκολούθησαν τό παράδειγμά τους, ἐφ' ὅσον ἡ μετοχή εἰς τά αἱρετικά μυστήρια δέν ἐκώλυε τήν ἁγιότητάς τους;
Θά πρέπῃ ἐπίσης νά τονίσωμεν, ὅτι ἡ κοινωνία ἀπό τά χέρια τῶν νεοαποτειχισθέντων δέν διαφέρει ἰδιαίτερα ἀπ' αὐτήν τῶν οἰκουμενιστῶν, ἔχουσα τάς ἰδίας πνευματικάς συνεπείας, ἐφόσον ἀρνοῦνται τήν διά χειροθεσίας Κανονικήν ἀποκατάστασιν τῆς ἐξ αἱρετικῶν ἱερωσύνης τους. Ἐάν δέν ἀναπαύονται μέ τούς ἤδη ὑπάρχοντας ἐπισκόπους τῶν γνησίων Ὀρθοδόξων (αὐτό εἶναι δικό τους θέμα), τότε ὡς προείπαμε, θά πρέπῃ νά σταματήσουν τήν ἱερουργίαν μέχρι τήν σύγκλησιν Συνόδου, πού θά ἐπιληφθῇ τήν ἀποκατάστασίν τους. Τό πρόβλημα ὅμως δέν εἶναι μόνον αὐτό, ἀλλά κυρίως ἡ ἐμμονή τους ὅτι εἶναι ἐκκλησιολογικά ἐν τάξῃ, πρᾶγμα πού δηλώνει ἀμετανοησίαν καί ἔλλειψιν ἀντιλήψεως τῆς πραγματικῆς καταστάσεως εἰς τήν ὁποίαν εὑρίσκονται· πρᾶγμα ἀνήκουστον διά κάποιον πού μόλις ἐπέστρεψε ἀπό τήν αἵρεσιν!
[1] Αὐτόθι.''Οὐδεμία γάρ κοινωνία φωτί πρός σκότος''· οὔτε ἐν τῷ μέρει τῶν ὀρθοδόξων τετάξεται, ὁ μή κοινωνῶν τῇ ὀρθοδοξίᾳ, κἄν ἐν τῇ ἐσχάτῃ ὥρα. Ὅπου εὑρεθῇ ἐκεῖ καί κριθήσεται· καί οἷον ἐφόδιον εἴληφε πρός τήν αἰώνιον ζωήν, τούτῳ καί συναριθμήσεται''.
[2] Νικήτᾳ ἡγουμένῳ, ἐπιστολή 154η, σελ. 517. ''Ὡς οὖν ὁ θεῖος ἄρτος ὑπό τῶν ὀρθοδόξων μετεχόμενος, πάντας τούς μετόχους ἕν σῶμα ἀποτελεῖ· οὕτω δή καί ὁ αἱρετικός ἄρτος κοινωνούς τούς οὕτω αὐτοῦ μετέχοντας ἀλλήλων ἀπεργαζόμενος, ἕν σῶμα ἀντίθετον Χριστῷ παρίστησι καί ὁ κενολόγος μάτην κενολογεῖ''.
[3] Εἶναι χαρακτηριστικόν πώς οἱ ἐξ μνημονευόντων ἀποτειχισμένοι τυγχάνουν θερμοί ''λάτρεις'' τῶν Παϊσίου, Πορφυρίου καί λοιπῶν νεοφανέντων ''ἁγίων'', πού ἐδῶ καί μερικά χρόνια ἔχει ἀρχίσει νά ἁγιοποιῇ τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον, διά ἰδιοτελεῖς βεβαίως σκοπούς. Εἶναι ἀπορίας ἄξιον, τό πώς οἱ νεοαποτειχισμένοι δέν ἀκολουθοῦν τό παράδειγμα τῶν ''ἁγίων'' τους, πού παρέμειναν πιστά τέκνα τῆς ''ἐκκλησίας'' τους μέχρι τέλους! Γνωρίζουν πάντες, ὅτι οἱ συγκεκριμένοι ''ἅγιοι'' ἔδιναν τόν ἑαυτόν τους, ὥστε νά ἀποτρέψουν κάποιον, διά νά μήν διακόψῃ τήν ἐκκλησιαστικήν ἐπικοινωνίαν μέ τόν ''πατριάρχην'', διά νά μήν διασπασθῇ δῆθεν ἡ ἑνότης τῆς ἐκκλησίας. Συγκεκριμένα, ὁ γέρων Παΐσιος ἔφθασεν εἰς σημεῖον νά χειροδικῇ εἰς προσκυνητάς πού ἀκολουθοῦσαν τό Παλαιόν Ἡμερολόγιον! Ἀκόμη μεγαλυτέραν ὅμως ἀπορίαν προξενεῖ τό γεγονός, πώς καί ἡμέτεροι πρώην ζηλωτές, πού ἦλθον εἰς ἐκκλησιαστικήν ἐπικοινωνίαν καί ἕνωσιν μεθ' αὐτῶν τῶν νεοαποτειχισμένων, ἀνέχονται τήν μνημόνευσιν εἰς τούς Ναούς τῶν Κελλίων τους, τῶν ὀνομάτων αὐτῶν τῶν πονηρῶς κατασκευασμένων ''ἁγίων''!
[4] Γνωρίζουν οἱ νεοαγιορεῖτες τάς πραγματικάς ἐκκλησιολογικάς θέσεις τῶν ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀλλά ἀδιαφοροῦν ἀρεσκόμενοι εἰς τήν παροῦσα εὐμάρειαν, δι' αὐτό καί ἀσχολοῦνται μόνον μέ ''ὁράματα'' καί ''θαύματα'', ὅπως τῶν προειρημένων ''ἁγίων'', καί μέ αὐτά τρέφουν τόν ὄχλον πού τούς ἀκολουθεῖ τυφλά, διότι γνωρίζουν πώς αὐτή εἶναι ἡ τροφή πού ἀρέσκονται!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου